27 noviembre 2006

MEMORIA

Hay momentos en los que mi actividad escritora se para, no siento la necesidad de explicar(me) cosas. Pero hoy he abierto el blog i he navegado por él recorriendo paginas sueltas, buscando algunos títulos que recordaba y abriendo otros que me suscitaban curiosidad. Pensaba mientras entraba y salía de esta cosa que es un espacio destinado a la creatividad y en el que vuelco una buena parte de mi, en como me alegro de haberme ilusionado creando este espacio donde suelo volcarme sin filtro hacia las procelosas aguas de mi pensamiento, tan creativo a veces, como caótico otras.
Voy deshilachando sus contenidos y me siento identificada con quien creo ser y observo serenamente que todo lo que voy narrando me sirve, como me sirve el alimento, el cariño, la honestidad o la memoria. Y he aquí la palabra a la que quería llegar como si de un puerto se tratase “M E M O R I A”.
Construí mi blog para que quedase un recuerdo de mi “yopaseandoporlavida” para mis hijos, porqué a mi, me hubiese encantado leer las emociones, las ilusiones, los miedos, las dudas, el humor, el cariño, las incertidumbres de mi padre si él hubiese escrito algo como esto que escribo yo , a modo de diario.
Me hubiese gustado recrearme en su pensamiento y tal vez el vacío hubiese sido más llevadera.
Así lo pienso cuando su ausencia se hace grande y me descubro sentándome cansada como lo hacía él, o riéndome como él o pensándolo mientras camino y lentamente la tristeza como una sombra me va cubriendo de ausencia.
Si mi padre hubiera escrito un blog, hoy los que le quisimos nos reiríamos a mandíbula batiente de aquel humor tan especial y absurdo que tanto nos acompañó y nos parecería estar oyéndole reír, riendo en coro como la mejor manera de sentirnos unidos.

Bien papá allí donde estés escribe un diario que no te vuelva a pasar que te vas así de libre sin dejar nada por escrito.

1 comentario:

montse dijo...

Aquest sí que m'ha agradat molt!!....Quina intensitat tenen cadascuna de les paraules!!.... Per la meva situació, em sento molt propera en els teus pensaments i m'has fet plorar.Gràcies per aquest moment!!