Intentamos no cambiar mucho, la vida ya se ocupa de modificar nuestra cotidianidad.
Durante un año han pasado muchas cosas y nosotros, aunque parecemos los mismos, no lo somos. Algunos han dejado atrás una adolescencia que llevaban pegada a la cara y les damos la bienvenida al mundo adulto aunque conocemos su dificultad. Otros están un poco más cansados de tanta vida y se nota su silencio un poco ausente. El resto hacemos de puente entre generaciones y todos nos acompañamos: riendo, hablando desordenadamente, comiendo mucho, compartiendo vivencias. Manteniendo viva la unión más importante que como grupo humano tenemos.
Este año no estrenamos ausencia y eso para nosotros tiene mucho valor!!!!!
Durante un año han pasado muchas cosas y nosotros, aunque parecemos los mismos, no lo somos. Algunos han dejado atrás una adolescencia que llevaban pegada a la cara y les damos la bienvenida al mundo adulto aunque conocemos su dificultad. Otros están un poco más cansados de tanta vida y se nota su silencio un poco ausente. El resto hacemos de puente entre generaciones y todos nos acompañamos: riendo, hablando desordenadamente, comiendo mucho, compartiendo vivencias. Manteniendo viva la unión más importante que como grupo humano tenemos.
Este año no estrenamos ausencia y eso para nosotros tiene mucho valor!!!!!
3 comentarios:
M'ha agradat molt el teu escrit. Una crònica del dinar de Nadal plena de matissos i sensibilitat.
Petons.
Un bon escrit..un bon dinar..bona gent i tu que et retrobes amb el teu blog....que continui aixi
Molt bona aquesta imatge de la taula de Nadal amb els típics "galets" de la sopa al plat!!...
Bon moment per a disfrutar del calor de la família i del record dels que ja ens han deixat,... estic segura que també hi estan!!
Una abraçada
Publicar un comentario